کاوش موضوع اسبچه خزر

اسب کاسپین (به انگلیسی: Caspian horse)، اسبچه خزر، اسب مازندرانی، اسب گیلان، گیل اسب یا اسب شاه با قدمت بیش از ۵ هزار سال یکی از قدیمی‌ترین نژادهای اسب موجود در جهان است که تا سال ۱۳۴۵ منحصراً در ایران وجود داشت. نام رسمی این اسب در ایران بنابر اعلام وزارت جهاد کشاورزی ایران مطابق با نام بومی و بین‌المللی، اسب کاسپین است. اسب‌هایی وجود داشتند که نزدیک به (و همچنین اجداد) اسب‌های اهلی امروزی در منطقه معتدل اوراسیا در دوره پلیستوسن زندگی می‌کردند. در ایران، بقایای اسکلت یک نژاد بومی با جثه کوچک، که ظاهراً به عنوان غذا استفاده می‌شد، در محوطه‌های ماقبل تاریخ کشف شده‌است: در غاری در بیستون، در ۴۸ کیلومتری شرق کرمانشاه و در تمتم، منطقه‌ای کوهستانی در غرب دریاچه ارومیه. در تل ابلیس، جنوب مرکزی ایران؛ و در گودین تپه زاگرس مرکزی. این نژاد به‌طور آزمایشی به عنوان خاستگاه «اسب مینیاتوری کاسپین» در نظر گرفته شده‌است که در حال حاضر گاهی در مازندران یافت می‌شود. بقایای قدیمی‌ترین اسب کاسپین در در سایت گوهرتپه در استان مازندران بین شهرهای نکا و بهشهر کشف شد که قدمت آن به اواخر عصر برنز تا اوائل عصر آهن (۳۴۰۰ پیش از میلاد) برمی‌گشت. اسب کاسپین، نامی که برگرفته از موقعیت جغرافیایی محل اولیه و جثه کوچک اسب است، اولین بار در آمل کشف شد و مورد توجه قرار گرفت. تا سال ۱۹۶۵ (۱۳۴۳–۴۴) به نظر می‌رسید که این نژاد منقرض شده‌اند، تا این‌که در این سال لوئیز فیروز، همسر آمریکایی یکی از درباریان ایران با یک گله اسب وحشی در کوهستان البرز مواجه شد. اسب خزر همان‌طور که از نامش پیداست بومی منطقه شمال ایران بوده و پراکندگی فعلی آن از بهشهر در نزدیکی ترکمن‌صحرا تا تالش در غرب دریای خزر است. نام «اسبچه خزری» هم برای اشاره به این اسب به کار رفته‌است، که البته امروزه معتقدند این نام اشتباه است، چون اسب کاسپین در هیبت یک اسب کامل است.... بیشتر در ویکی پدیا